سلام خدمت برادر بيژن که ظاهرن در سفر قم و مشهد تشريف دارن.خوش بگذره.

ما محکوم ميکنيم اهانت سخيف و بيشرمانه مزدوران حقير صهيونيست را به ساحت پيامبر خداپرستي و عدالت و صلح و آزادي محمد(ص).

يه دختر چادري با دوستاي بي حجابش بيرون ميرن؛ يکي از دوستاش بهش ميگه ديونه اي تو اين گرما چادر مي پوشي؟ ببين ما رو …

گفت:
کي رو تا حالا ديدي رو پيکان 48 چادر بکشه!

يقين دارم مطلب ما درباره تظاهر البته، بيربط به موضوع اين پست نيست.

موفق باشيد

هيچ در عصرگاه روزي تابستاني در خيابان و ميداني در شهر، رفت و آمد کرده ايد؟ نمايشگاه و همايشگاه بي مرزي که هر لحظه دامنه مي گسترد و تا عمق جسم و جان آدمي پيش مي رود.

صورت و سيرت غرقه تزاحم و تظاهر، ميدان بزرگي براي فروش آخرين بازمانده هاي اخلاق و آزادگي.

عصر ما، عصر تظاهر است و تحکم، جملگي در تظاهر و تحکم غرقيم. تنها کافي است که اين ميدان بسته شود و يا به حقيقت ميدان مسابقه اي و آزموني گشوده شود، آنچه مي ماند دستان تهي از دانايي، توانايي و هنرمندي است.

از همين جاست که جملگي زبان و زبان آوري قد مي کشد و گوش فرو بسته از هر آوا در خاموشي فرو رفته است، مي گوييم اما نمي شنويم.

پاکي، عدالت ورزي و دينداري بوي مخصوص خود را دارد، هيچ نسبتي ميان تظاهر به پاکي و پاکي، تظاهر به دينداري و دينداري، تظاهر به سخاوت و سخاوتمندي نيست. اين همه را هيچ نيازي به تظاهر نيست. آنجا که تظاهر رخ مي نمايد، دينداري رخ مي پوشد.

آنجا که عدالت ورزي به نمايش درمي آيد، عدالت مي گريزد.

آنجا که لاف شجاعت و قدرت، گوش ها را پر مي کند، ترس، پر رنگ تر از هر زمان، چهره مي نمايد.

تظاهر، قتلگاه پاکي، دينداري، شجاعت و عدالت ورزي است. شجاعت فرياد برمي آورد از تظاهر شجاعت. اين همه رنگ و بوي مخصوص خود را دارد. چونان نوري، تاريکي ها را درمي نوردد. حتي اگر به اندازه آتش کبريتي و يا سوسوي کرم شب تابي در ميانه ظلمات باشد.

از ميانه تظاهر، موذيانه هاي يأس و فسردگي سربرمي آورند. بوي تند و گزنده بي اعتمادي زبانه مي کشد و ناامني سايه بر سر شهر و کوي و برزن مي افکند.

در ميانه صحراي بي اعتمادي و يأس، فساد و تباهي رخ مي نمايد و همه پاکي را نابود مي سازد.

تظاهر به دينداري منشأ هيچ دينداري اي نيست.

تظاهر به عدالت ورزي پايه هاي هيچ عدالتي را استوار نمي سازد. چنانکه تظاهر به سخاوت هيچ فقيري را بي نياز نمي سازد. دريايي از عبارات و کلمات زيبا در وصف سخا و سماحت جاي تکه ناني خشک در دستان پيرزني فقير را نمي گيرد.

سخاوت و شجاعت و عدالت بوي مخصوص به خود را دارد، عين سرور، منشأ سرور و ناشر سرور است و بارز کننده اميدواري، اعتماد و امنيت.

هيهات که مرغ جان آدمي در ميانه قفس هاي رنگين و برکشيده، بي آنکه مجالي براي زبان آوري بيابد، مي ميرد. مثل شاخه گلي در ازدحام انبوهي از گلهاي کاغذي.

نمايش قدرتمندتر و سرآمدتر از هرگونه دانايي، دينداري، هنر، تنومندي و قدرت از پس اينهمه رسانه خود را مي نمايد. از همين روست که در ميان اين غوغا، «دانايي و توانايي» چهره مي پوشد، در محاق مي رود و گم مي شود. نمايش ميدان را هر زمان تنگ و تنگ تر مي سازد. از همين جا، «تحکم» قد مي کشد، بالنده مي شود و خود مي نمايد.

تحکم، فرزند طبيعي و باطن تظاهر است و تظاهر پوشش لطيف ميل به تحکم.

از پس اين همه است که مي توان درون پوچ و هيچ تظاهر را ديد. حبابي بي توش و توان و جان مايه. فقط کافي است تا ميدان تظاهر تنگ شود، رسانه اي چيزي ننويسد يا نگويد، کسي به آن اعتنا نکند. آن وقت است که تظاهر حقيقت خود را مي نمايد. چونان بادکنکي که از باد تهي مي شود.

فقط کافي است تا کسي بي صدا و دور از هرگونه نمايش وجهي از دانايي، آزادگي و قدرت را در خود داشته باشد... .

تظاهر، قاتل و هادم همه توانايي و دانايي است. مانعي که مرد را از رفتن و رستن باز مي دارد. هيچ به ميوه هاي پلاستيکي اما رنگين و فريبنده، خيره شده اي؟ کوهي از آن در برابر سيبي پوسيده و فسرده، رنگ مي بازد.

خرواري از ميوه هاي پلاستيکي، حتي براي لحظه اي، عطش و تشنگي گنجشکي را فرو نمي نشاند.

تظاهر، مناسبت ها را درهم مي پيچد، قاتل سادگي و سلامت، مثل خط هاي درهم پيچيده خطاطي خودنما، مثل منظومه شاعران پيرو سبک هندي، که حتي سراينده اش هم در معاني اش در مي ماند، مثل آسمانخراش ها و زندگي پر از ازدحام آدم هايي که همچون شهر و کوي و برزن «نمايش» را اساس بودن خود ساخته اند.

پهلوان پنبه اي که همه را به عجب وامي دارد اما با تلنگري فرو مي افتد. مثل سينما، مثل اسباب شعبده گري که در خود و با خود هيچ وجهي از حقيقت ندارد.

حقيقت نماي کم بنيه اي که چشم ها را خيره مي سازد اما در طرفةالعيني فرو مي ريزد.

وقتي «تظاهر» پوششي براي همه ضعف ها، ناتوانايي ها و ناداني ها مي شود، «تحکم» جاي قدرت را مي گيرد. تحکم نمايشي از قدرت است و نه قدرت، همزاد تظاهر است و انعکاس تمام قد بي دردي و بي رازي. جلوه اي از نفس که در امارگي خود را مي نمايد و افتادگي بي دليل ديگران را طالب مي شود. حقارتي که در نمايش دانايي و قدرت خود را بارز مي سازد. از همين روست که منشأ «تزاحم» مي شود. موجد جدال و مشوق رقابت بي معنا و بي مايه.

وقتي به حقيقت، ميداني براي مسابقه و آزموني براي سنجش توانايي نباشد، ازدحام تظاهر، صحن حيات را تيره مي سازد. ازدحام کوي و برزن، ازدحام خانه ها، ماشين ها و ابزاري که در و ديوار خانه و کوي و شهر را مي پوشند. ازدحام شيطان و شيطنت بر صحن و سراي چشم و دل.

سلام خدمت برادر حسيني و بقيه دوستان

سلام

بخونيد:

عقيم کردن دختران با استفاده از چيپس! معاون پژوهشي وفناوري و فناوري پژوهشگاه ابن سينا:21 درصد زوج‌هاي تهراني ناباروري دارند. عباسي در نشست بخش تحول علوم انساني نمايشگاه قرآن گفت: خدا مي‌داند توطئه صهيونيستي چيزي نيست جز آنکه براي عقيم کردن دختران از چيپس و پفک استفاده کند. آخر هزينه‌اي که براي اين تبليغات سيب زميني سرخ کرده و ذرت بو داده مي‌شود از کجا مي‌آيد، که هر ساعتي تلويزيون و راديوي جمهوري اسلامي را روشن مي‌کنيم مدل توپي و يا موتور‌ي‌اش تبليغ مي‌شود. به گزارش مشرق به نقل از خبرگزاري دانشجو، حسن عباسي در نشست بخش تحول علوم انساني نمايشگاه قرآن با عنوان «انسان در علوم انساني اقتدار آفرين» به ايراد سخنراني پرداخت. وي در بخشي از سخنانش گفت: علم انساني غربي‌ها امروز پاسخ مناسبي به پرسش اول در مورد اينکه انسان چيست و کيست، نداده است. علم غربي بيان کرده انسان حيوان غير قابل اعتماد است. در تبيين دنياي انسان و مناسبات اجتماعي و روابط بين انسان‌ها، گل سرسبد علوم غربي که علم اقتصاد است، جامعه را طوري به فاجعه کشانده است که آن جامعه در حال فروپاشي است. در حداکثر و در حد اعلايش اگر ما به علم انساني غربي‌ها تن در دهيم که تن نمي‌دهيم، عاقبتي که منتظر ماست آن اتفاقي است که در اسپانيا، يونان، ايتاليا، ايالات متحده، کانادا، انگليس و ساير کشورهاي غربي افتاده است، غير از اين نيست مطمئن باشيد. شما ببنيددر 5، 6 ماه گذشته چطور فتيله‌ ارز و سکه و دلار و اينها بدون هيچ منطقي بالا و پايين مي‌شود. بزرگترين اشتباه جمهوري اسلامي اين بود که بايد ابتداي انقلاب، کنار دست بانک مرکزي، نهاد انقلابي صندوق درست مي‌کرد. تنها جايي که در انقلاب اسلامي به هيچ وجه روحيه‌اي انقلابي ندارد بانک مرکزي است و جمهوري اسلامي از جايي زمين مي‌خورد که اسمش بانک مرکزي و وزارت اقتصاد است. رهبر معظم انقلاب در ماه رمضان بعد از فتنه در سال 88 در ديدار با اساتيد دانشگاه فرمودند: علومي که از غرب آمده است مال جامعه‌اي خودشان است و به درد ما نمي‌خورد. اينجا مسئولان با علومي که نبايد بياموزند، تربيت مي‌شوند و با همين دانش کسب شده، مسئول دستگاه‌هاي دولتي مي‌شوند و نتيجه اش را امروز در در وزارت اقتصاد مي‌بينيم. کينز در مقاله‌اي در سال 1930 گفته است براي رشد اقتصادي غرب چاره جز رواج طمع و ربا را در جامعه نداريم. اين سخن به ما قبل جنگ جهاني دوم بر مي‌گردد در حالي که کينز را معمار اصلاح اقتصاد بعد از جنگ جهاني دوم قلمداد مي‌کنند. اکنون شيوع طمع در جامعه ما در قالب کاري است که تلويزيون جمهوري اسلامي بواسطه تبليغات بازرگاني‌اش انجام مي‌دهد که زندگي مردم شده فلان خوردني توپي و موتوري. 82 سال بعد از جمله‌اي که کينز گفت، امروز در حکومت اسلامي تلويزيون صبح تا شب در ماه رمضان برنامه‌اي اخلاقي را قطع مي‌کند و در بين آن مردم را به طمع دعوت مي‌کند. توطئه صهيونيستي خدا مي‌داند اگر بانک‌هاي جمهوري اسلامي تبليغ نکنند چه بودجه‌اي ذخيره مي‌شود و آن‌ها مي‌توانند دردهاي زيادي از جامعه را درمان کنند. خدا مي‌داند توطئه صهيونيستي چيزي نيست جز آنکه براي عقيم کردن دختران از چيپس و پفک استفاده کند. آخر هزينه‌اي که براي اين تبليغات سيب زميني سرخ کرده و ذرت بو داده مي‌شود از کجا مي‌آيد، که هر ساعتي تلويزيون و راديوي جمهوري اسلامي را روشن مي‌کنيم مدل توپي و يا موتور‌ي‌اش تبليغ مي‌شود. آن‌هايي که فکر مي‌کنند که چرا مراکز زنان و زايمان و نازايي اينقدر پرمشتري است بروند ببينند در 20 سال گذشته مهمترين خوراک و تنقلات دختران مملکت مدل توپي‌اش بوده يا موتوري‌اش. ازدواج که در کشور ما سنش به تاخير افتاده و بعد از ازدواج هم که خانم‌ها بچه‌دار نمي‌شوند تا دکترا بگيرند و بعد هم که تصميم به بچه دار شدن مي‌گيرند، تازه اول رفت و آمد در مطب‌هاي زنان و زايمان و نازايي است؛ يکي از دلايل اين موضوع تغذيه‌اي نامناسب هم مي‌تواند باشد. اصلي ترين درد جامعه‌ ما چيست!؟ کينز، 82 سال قبل فرياد مي‌زند که بايد طمع را رواج داد، ما در نمايشگاه قرآن مي‌نشينيم و مي‌گوييم درد جامعه‌مان چيست؟ اين است که رسانه‌ ملي ما صبح تا شب مردم را به طمع دعوت مي‌کند. خدا مي‌داند کساني که اين طور پيام‌هاي بازرگاني درست مي‌کنند و اين طور حرص و ولع و طمع را توليد مي‌کنند عاقبتشان چيست؟ اين‌ها اصحاب علي(ع) نيستند و نروند شب‌ها قرآن به سر بگيرند، اين‌ها اصحاب کينز هستند.منبع:مشرق نيوز

سلام

بخونيد! جالبه از شيرينکارياي صدا و سيماي وطنيمون!:

به گزارش مشرق، در روايت اصلي اين داستان آمده است:

شخصي کنار جوي آبي نشسته بود، ديد سيبي بر روي آب مي‌آيد، دست برد و سيب را برداشت و خورد. بعد از خوردن سيب به فکر افتاد که اين سيبي که خوردم از کجا بود؟ پس از جستجوي بسيار به باغي رسيد که سيب از آن باغ بود. از صاحب باغ سوال کرد: من سيبي از روي آب برداشتم و خوردم و بعد فهميدم که سيب از باغ شما بوده است. نزد شما آمده‌ام که مرا حلال کنيد يا آنکه قيمتش را بپردازم. صاحب باغ در جواب گفت: اين باغ فقط از من نيست، ما چهار برادريم و من سهم خود را به شما بخشيدم.

گفت: بسيار خوب، آن سه برادر کجا هستند، جواب داد: دو تا ديگر از برادرانم در ايران هستند و يکي در خارج از ايران. نزد آن دو برادر رفت و حلاليت طلبيد و سپس بار سفر بست و به خارج از ايران رفت و خود را به در خانه آن برادر رسانيد و قصه را بيان کرد. آن برادر چهارم تعجب کرد که اين فرد کيست که براي يک چهارم سيب اين همه راه را طي کرده و به اينجا آمده تا حلاليت بطلبد. گفت: من سهم خودم را به شما بخشيدم ولي به يک شرط و آن شرط اين است که دختري دارم از چشم کور و از زبان لال و از گوش کر. اگر قبول کني با او ازدواج کني حلالت مي‌کنم و الا نه.

جوان قدري تامل کرد و پذيرفت. وقتي مراسم عقد تمام شد و داخل حجله رفتند، عروس را حوريه‌اي از حوران بهشتي ديد. از حجله بيرون آمد و به پدر دختر گفت: شما گفتيد دخترتان کور و کر و لال است. گفت: آري، من دروغ نگفتم، گفتم: کور است چون تا به حال چشمش به نامحرم نيفتاده. کر است، گوش او صداي نامحرم و صداي ساز و آواز و غنا نشنيده. لال است، زبانش به دروغ و غيبت و ناسزا و تکلم با نامحرم باز نشده است. مدت‌ها از درگاه حضرت حق درخواست مي‌کردم که خدايا داماد خوبي که هم کفو اين دختر باشد به من مرحمت کن. خدا دعاي مرا مستجاب کرد و دامادي متقي چون تو که اين همه مسافت راه را پيمودي، براي اين که يک چهارم سيبي را که خوردي حلال باشد نصيبم کرد.

اين داستان ازدواج پدر و مادر عالم جليل القدر احمد بن محمد اردبيلي معروف به «مقدس اردبيلي» است که در بين داستان هاي مذهبي شهرت زيادي دارد بطوريکه از اين داستان اقتباس هاي زيادي هم صورت گرفته است.

باعث تاسف است که اين داستان دستمايه يکي از آيتم هاي طنز برنامه «خنده بازار» مي شود که البته با اهانتهايي هم همراه بوده است.

اين داستان يک داستان مشهور است و بايد ديد چگونه سرگذشت مفاخري اينچنين مورد چنين اهانت هايي قرار ميگيرد. 598 محتواي برنامه پخش شده را چنين ذکر کرد:

در هفته اي که گذشت، طنز خنده بازار با پخشِ يک هجوِ بي معنا و بي دليل موجبِ شگفتي و آزار قلوبِ شيعيان گرديد و در برابر چشمانِ متعجبِ همگان، برنامه اي را به تصوير کشيد که در آن، روايتِ زندگانيِ والدين شريف آيت الله مقدس اردبيلي رضوان ا.. تعالي عليه به تمسخر و هجو کشيده شد.

در اين نمايشِ تامل برانگيز نشان داده شد که روزي مردي يک سيبِ بي صاحب يافته و به سبب خوردنِ آن و جلبِ رضايتِ صاحبِ باغ سيب و حلاليت گرفتن از او ناچار شد به ازدواج با دختر زشت روي صاحب باغ تن دهد و الي آخر ....تا پايانِ داستانِ ازدواجِ پدر شريفِ مرحوم مقدس اردبيلي و والده ي مکرمه ي ايشان..... ( البته با مايه هاي به اصطلاح طنز).

برخي از جلوه هاي اين طنز اهانت آميز را بخوانيد و بر اين « گريه بازارِ » آشفته، بگرييد :

- اطلاق القابِ توهين آميز و رکيک به داماد:

در طول نمايش، به دفعات بدون هيچ دليل مشخصي به يابنده ي سيب (بلاتشبيهِ پدر بزرگوارِ مرحوم مقدس) القابي همچون «چشم گراز» داده مي شد و بدون دليل به وي دشنام هايي همچون مردک ملعون ، پوزه دراز و ... داده مي شد.

- اطلاق لقبِ « آنجلينا جولي » به عروس :

هنگامي که بر سرِ مهريه ي عروس ( بلاتشبيهِ والده ي مرحوم مقدس) بحث پيش آمد، داماد فرياد مي زد که: مگر « آنجلينا جولي » است که مهريه اش اين همه مي شود ؟

- در سرتاسرِ اين نمايشِ هزل، اصلي ترين پيام، به ابتذال و به سخره کشاندن اصلِ محتواي فاخر واقعه بود.

عيد است و دلم خانه ويرانه، بيا ...اين خانه تکانديم ز بيگانه، بيا ..يک ماه تمام مهيمانت بوديم
يک روز به مهماني اين خانه بيا...عيد سعيد فطر مبارک ..يا مهدي

سلام

اين بسيار خاطره ي جالب و

آموزنده اي بود

موفق باشي